• Kawalerowie Orderu Uśmiechu - patroni przedszkola

        •  

                            

           ALINA I CZESŁAW  CENTKIEWICZOWIE                   

          Para pisarzy tworzących książki podróżnicze.

          ALINA GILCZYŃSKA -  CENTKIEWICZ

          (5.12.1907 Hłuszki na Ukrainie – 11.03.1993 Warszawa)

          Literat, autorka

          (wraz z mężem Czesławem Centkiewiczem) książek podróżniczych,

          głównie o tematyce polarnej.

                      W 1918 roku jej rodzina przeniosła się do Warszawy. W 1925 Alina Centkiewicz ukończyła gimnazjum żeńskie Związku Nauczycielstwa Polskiego. Studiowała na Uniwersytecie w Grenoble we Francji, gdzie uzyskała tytuł mgr prawa. Swoją pierwszą podróż (do Brazylii) odbyła w 1923 r. wraz          z ojcem, który pełnił funkcję prezesa Stowarzyszenia Opieki nad Emigracją. Na studia prawnicze wyjechała do Grenoble. 4 grudnia 1926 r. w czasie jednej z wycieczek w Alpy poznała swego przyszłego męża. Dyplom magistra prawa uzyskała w 1929 roku i wróciła do Warszawy by opiekować się chorymi rodzicami (sparaliżowany ojciec).Po ukończonym kursie bibliotekarskim przy Uniwersytecie Warszawskim, zaczęła, w 1932 roku, pracować jako Kierownik Biblioteki Państwowego Banku Rolnego      w Warszawie. Ślub z Czesławem Centkiewiczem odbył się w czasie wojny, w listopadzie 1939 r.                Po powstaniu warszawskim trafiła do obozu w Ravensbrück a pod koniec wojny do Stuttgartu. W 1946 r. powróciła do kraju i odnalazła męża. Zamieszkali w Jeleniej Górze.W latach 1946-1950 była wiceprzewodniczącą Ligi Kobiet w Jeleniej Górze i członkiem Towarzystwa Przyjaciół Dzieci. W 1949 wyszła drukiem pierwsza napisana wspólnie z mężem książka Odarpi syn Egigwy. W 1950 powrócili do Warszawy i zamieszkali na Saskiej Kępie.W 1958 roku była pierwszą Polką (szóstą kobietą na świecie), która stanęła na Antarktydzie.

          Nagrody i odznaczenia:

          -  Złoty Krzyż Zasługi (1956),

          -  Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1962),

          -  Order Tysiąclecia (1968),

          -  Medal Komisji Edukacji Narodowej (1969),

          -  Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1974).

          -  Kawalerem Orderu Uśmiechu (1970)

          -  tytuł Honorowego Obywatela Miasta Legionowo (2012 – pośmiertnie)

          CZESŁAW CENTKIEWICZ

          (18.10.1904Warszawa - 10.08.1996 Warszawa)

          polski pisarz, reportażysta, podróżnik.

          Ukończył Gimnazjum św. Kazimierza w Warszawie (1924), następnie Institut Superieur w Liege (Belgia), do wybuchu II wojny światowej pracował w Państwowym Instytucie Meteorologicznym.    Z zawodu inżynier elektryk. Był autorem prac naukowych z zakresu radiometeorologii   i elektrotechniki. W 1932r. kierował pierwszą polską wyprawą polarną na Wyspę Niedźwiedzią. Po powstaniu warszawskim trafił do obozu koncentracyjnego Neuengamme koło Hamburga. Pracował po wojnie jako dyrektor techniczny Zjednoczenia Energetycznego Okręgu Dolnośląskiego  w Jeleniej Górze oraz w Państwowym Instytucie Hydrologiczno-Meteorologicznym. W 1950 r. osiadł    w Warszawie. Działał w Związku Literatów Polskich, pełnił m.in. funkcję jego wiceprezesa. Był autorem szeregu powieści młodzieżowych i reportażowych poświęconych terenom podbiegunowym; większość   z utworów napisał wspólnie z żoną Aliną.

          Nagrody i odznaczenia: 

          -  Nagroda  Prezesa Rady Ministrów (1955),

          -  Nagroda marynistyczna im. Zaruskiego (1963),

          -  Nagroda I stopnia Ministra Kultury i Sztuki (1969).

          -  Kawaler Orderu Uśmiechu (1970),

          -  Order Sztandaru Pracy I. klasy (1972)      

          -  tytuł Honorowego Obywatela Miasta Legionowo (2012 – pośmiertnie).

          Alina i Czesław Centkiewiczowie są autorami licznych książek dla dzieci i młodzieży  o   tematyce przygodowo-podróżniczej. Na ich dorobek pisarski składają się powieści, opowiadania, reportaże  i opowieści biograficzne, zawierające niemal encyklopedyczny materiał faktograficzny wyniesiony z autentycznych przeżyć i doskonałej znajomości lodowych szlaków. Pierwsze spotkanie w 1932r. z daleką Północą zadecydowało o powiązaniach Czesława Centkiewicza  z literaturą piękną. Wrażenia z pobytu wśród śniegów i lodów zawarł w utworze "Wyspa mgieł   i wichrów" wydanym w 1953r. W tymże roku ukazały się "Czeluskin" i "Loty nad śniegami". Kilkakrotne powroty na północ zaowocowały nowymi książkami, spośród których "Anaruk, chłopiec z Grenlandii" stanowi lekturę szkolną. Po wojnie do pracy twórczej włączyła się pani Alina, pisząc rozdziały książki "Odarpi, syn Egigwy". Od 1950r. polarnicy tworzą wspólnie.
          Centkiewiczowie są przewodnikami dzieci i młodzieży po lodowych szlakach. Książki oparte są na realiach, bliskie literaturze faktu, obfitują w bogaty materiał poznawczy   o Arktyce i Antarktydzie. Alina i Czesław Centkiewiczowie należą do najwybitniejszych współczesnych twórców, znanych i docenianych a wartości ich książek są i zawsze będą widoczne.

          Twórczość:

          Czesław Centkiewicz:

           

          Alina i Czesław Centkiewiczowie:

          • 1949 : Odarpi, syn Egigwy
          • 1950 : Zdobywcy bieguna północnego 
          • 1952 : Na podbój Arktyki
          • 1953 : W lodach Eisfiordu 
          • 1953 : Radiostacja zamilkła 
          • 1954 : Znowu na Wyspie Niedźwiedziej
          • 1954 : Arktyka, kraj przyszłości 
          • 1955 : Niezwykła podróż
          • 1956 : Bohaterski szturman 
          • 1956 : Na białym szlaku 
          • 1959 : Pułkownik Orvin mylił się
          • 1959 : Wyspy Mgieł Wichrów 
          • 1960 : Tajemnice szóstego kontynentu 
          • 1960 : Opowieści spod bieguna 
          • 1961 : Kierunek - Antarktyda 
          • 1962 : Fridtjof, co z ciebie wyrośnie?  
          • 1963 : Zaczarowana zagroda 
          • 1964 : Mufti – osiołek Laili 
          • 1964 : Tumbo z Przylądka Dobrej Nadziei 
          • 1965 : Czy foka jest biała 
          • 1965 : Piotr w krainie białych niedźwiedzi 
          • 1966 : Człowiek, o którego upomniało się morze 
          • 1969 : Okrutny biegun 
          • 1970 : Osaczeni wielkim chłodem 
          • 1974 : Nie prowadziła ich Gwiazda Polarna 
          • 1977 :  Tumbo nigdy nie zazna spokoju

           

                       

          WANDA  CHOTOMSKA

          Wanda Maria Chotomska

          (26.10.1929 Warszawa )

                                  Polska pisarka, autorka wierszy i opowiadań dla dzieci i młodzieży.

          Polska pisarka, autorka wierszy i opowiadań dla dzieci i młodzieży. Studiowała na Wydziale Społeczno-Politycznym i Wydziale Dziennikarskim Akademii Nauk Politycznych w Warszawie. Debiutowała na łamach "Świata Młodych" w 1949 jako autorka dla młodzieży; w 1958 opublikowała pierwszy tomik poezji Tere fere. Wspólnie z Mironem Białoszewskim ogłaszała wiersze w "Świerszczyku", podpisywane pseudonimem "Wanda Miron". Stworzyła popularny cykl programów telewizyjnych dla dzieci Jacek i Agatka (1962–1973). Jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Prezes Zarządu Polskiej Fundacji Dzieci i Młodzieży.0 książek dla dzieci   i młodzieży, audycji radiowych i telewizyjnych, scenariuszy do filmów krótkometrażowych i sztuk teatralnych.

          Odznaczenia i nagrody:

          • Nagroda ministra kultury i sztuki (1960)
          • Nagroda ZAiKS-u (1961)
          • Nagroda Prezesa Komitetu do Spraw Radia i Telewizji (1965 za dobranocki)
          • Nagroda Prezesa Rady Ministrów (1976)
          • Order Uśmiechu (1969)
          • Złoty Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2005)
          • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski - za wybitne zasługi dla kultury polskiej, za osiągnięcia w twórczości literackiej, za działalność społeczną na rzecz dzieci i młodzieży (2012)

          Twórczość:

          • Teatr na jednej nodze
          • Estrada szkolna
          • Uwagi inscenizacyjne J. Kulmowej (1957)
          • Przebierańcy (1959 – scenki dla ognisk i świetlic harcerskich)
          • Tere-fere (1958 - zbiory humorystyczno-groteskowych wierszy)

           

          Poezja

          • 1959: Wiersze pod psem
          • 1960: Dwunastu panów
          • 1968: Kaczka-tłumaczka
          • 1970: Siedem księżyców
          • 1971: Dla każdego coś śmiesznego
          • 1973: Dlaczego cielę ogonem miele
          • 1981: Tańce polskie
          • 1985: Remanent (81 wierszyków; wydanie ilustrowane przez Edwarda Lutczyna)
          • 1987: Kram z literami,
          • 1997: Wiersze dla dzieci
          • 2000: Wanda Chotomska dla najmłodszych

           

          Opowiadania

          • 1969: Od rzeczy do rzeczy
          • 1972: Klucze do jelenia
          • 1976; Drzewo z czerwonym żaglem (wpisane na Listę Honorową IBBY)
          • 1985: Pięciopsiaczki
          • 1995: Dzień dobry, córeczko i inne opowiadania

           

          Scenariusze bajek filmowych dla dzieci

          • 1957: Tadek Niejadek
          • 1959: Wędrówki pana Księżyca
          • 1966: Kangurek
          • 1971: Czarna krowa w kropki bordo
          • 1973: Poczta
          • 1977: Czarodziejski młynek
          • 1978: Uciekł wałek ze stolnicy
          • 1988: Fajka
          • 1988: Szalik

           

          Scenariusze bajek muzycznych

           

          Widowiska

          • Gawęda i detektywi,
          • Gawęda - Na deszcz i pogodę,
          • Gawęda - W 80 minut dookoła świata,
          • Gawęda w cyrku

           

          Niezaklasyfikowane

          • 1960: Abecadło warszawskie
          • 1962: Abecadło krakowskie
          • 1962: Jedziemy nad morze
          • 1964: Przygody jeża spod miasta Zgierza
          • 1968: Gdyby tygrysy jadły irysy
          • 1969: Opowieść o arrasach
          • 1971: Dzieci pana Astronoma
          • 1971: Gdyby kózka nie skakała
          • 1971: Koziołki pana zegarmistrza
          • 1972: Bajki z 1001 dobranocy (1972; na podstawie programów telewizyjnych Jacek i Agatka),
          • 1973: Panna Kle-Kle
          • 1973: Dzień dobry, królu Zygmuncie
          • 1975: Dzidka i kitka
          • 1976: Leonek i lew
          • 1976: Różowy balonik
          • 1977: Dzień dobry! Książka do domu, do szkoły, na podwórko, na boisko i na wakacje
          • 1977: Dziesięć bałwanków
          • 1978: Muzyka pana Chopina
          • 1978; Ślimak
          • 1981: Trzymaj się Kamil

           

                                                     

          JACEK CYGAN

          (6.06.1950 w Sosnowcu)

          polski autor tekstów piosenek, poeta, scenarzysta,

               W rodzinnym mieście ukończył Szkołę Podstawową nr 15 i liceum im. Emilii Plater.    Od 1968 mieszka w Warszawie, gdzie w 1973 ukończył Wydział Cybernetyki WAT.Pierwsze piosenki zaczął pisać już na studiach. W 1975 założył wraz z Jerzym Filarem grupę Nasza Basia Kochana,     z którą zdobył w 1976 r. I nagrodę na Festiwalu Piosenki Studenckiej w Krakowie.   W 1978 r. zdobył nagrodę Programu III Polskiego Radia za napisaną wspólnie z Elżbietą Adamiak piosenkę pt. Rozmowa. Od tego czasu współpracuje z czołówką polskich kompozytorów i wokalistów muzyki rozrywkowej. Współpracował m.in. z zespołem Crash oraz z kompozytorem Krzesimirem Dębskim.W latach 80. silnie zaangażowany w rozwój polskiej muzyki dziecięcej. Współpracował z Majką Jeżowską, zespołem Papa Dance. Wspólnie wylansowali wiele nastoletnich gwiazdek, m.in. Magdę Fronczewską i Krzysia Antkowiaka. Współautor albumu Dyskoteka Pana Jacka. Program o tym tytule z piosenkami Cygana był emitowany w telewizji przez 10 lat.Współcześnie duży rozgłos i popularność przyniosła mu praca jurora w programie telewizyjnym Idol (2002-2005).Jest autorem słów do Santo Subito – Cantobiografii Jana Pawła II. Muzykę do słów napisał Piotr Rubik. Koncert emitowała telewizja Polsat 12 i 13 kwietnia 2009.

          Nagrody:

          • 1978 :  nagroda Programu III Polskiego Radia za piosenkę Rozmowa
          • 1984 :  nagroda w konkursie Programu III Polskiego Radia za piosenki Kobieta Wschodu, Pro-test song, Sól na twarzy
          • 1984 :  nagroda specjalna jury na KFPP w Opolu za piosenkę Jaka róża, taki cierń
          • 1987 :  tytuł piosenki roku dla Stanu pogody w plebiscycie słuchaczy Magazynu Muzycznego Rytm
          • 1989 :  tytuł przeboju Lata z Radiem dla piosenki Wypijmy za błędy
          • 1989 :  tytuł przeboju Programu I Polskiego Radia dla piosenki Wypijmy za błędy
          • 1991 :  II nagroda na KFPP w Opolu za piosenkę Muszelko, ratuj mnie
          • 1994 :  Grand Prix na KFPP w Opolu za piosenkę Mrok
          • 1994 :  I nagroda na KFPP w Opolu za piosenkę Mrok
          • 2012 :  Nagroda Literacka Srebrny Kałamarz za tomik Pies w tunelu

           

          Nagrody dla wykonawców jego piosenek:

          • 1984 :  nagroda im. K. Musioła dla Edyty Geppert na KFPP w Opolu za piosenkę Jaka róża, taki cierń
          • 1985 :  nagroda im. K. Musioła dla Anny Jurksztowicz na KFPP w Opolu za Diamentowy kolczyk
          • 1985 :  nagroda im. Anny Jantar dla Mieczysława Szcześniaka na KFPP w Opolu za Przyszli o zmroku
          • 1985 : wyróżnienie dla Majki Jeżowskiej na KFPP w Opolu za Mały Piccolo
          • 1985 :  nagroda dla Anny Jurksztowicz na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie za Diamentowy kolczyk
          • 1989 :  I nagroda w konkursie Premiery na KFPP w Opolu dla Ryszarda Rynkowskiego za Wypijmy za błędy
          • 1994 :  II miejsce na Konkursie Eurowizji dla Edyty Górniak za To nie ja!

           

          Dyskografia:

          • 1987 :  Jacek Cygan – Czas nas uczy pogody (LP, Wifon LP-098)
          • 1988 :  Dyskoteka pana Jacka (LP, Pronit PLP-0063)
          • 1990 :  Nasenki (LP, Muza SX-2929)
          • 1996 :  Audiobiografia (CD, Pomaton/EMI)
          • 1999 :  Audiobiografia 2 (CD, Pomaton/EMI)
          • 2000 :  Złota kolekcja – Jacek Cygan: Laleczka z saskiej porcelany (CD, Pomaton/EMI)
          • 2009 :  Cyganeria Jacka Cygana (Kolekcja 10-tomowa, RosMedia)
          • 2012 :  Poeci polskiej piosenki: Cygan – Czas nas uczy pogody... (2CD, różni                                 wykonawcy, utwory z tekstami Jacka Cygana)

           

          Twórczość:

          Musicale:

          • Bunt komputerów
          • Majkowe studio nagrań

           

          Poezja:

           

          Najważniejsze piosenki:

          • Awinion (wyk. Kombii)
          • Baw mnie (wyk. Seweryn Krajewski i Urszula; covery – Anna Mamczur; Grażyna Wolszczak)
          • Będzie tak, jak jest (wyk. Anna Jurksztowicz)
          • Black and white (wyk. Kombi)
          • C’est La Vie – Paryż z pocztówki (wyk. Andrzej Zaucha)
          • Co ty, królu złoty (wyk. Monika Borys)
          • Czas nas uczy pogody (wyk. Grażyna Łobaszewska)
          • Człowiek nie jest sam (wyk. Zdzisława Sośnicka)
          • Dary losu (wyk. Ryszard Rynkowski)
          • Deszczowy wielbiciel (wyk. Zdzisława Sośnicka)
          • Diamentowy kolczyk (wyk. Anna Jurksztowicz)
          • Dłonie (wyk. Majka Jeżowska, Magda Fronczewska, Ania Stawieraj i inni)
          • Dotyk (wyk. Edyta Górniak)
          • Dumka na dwa serca (wyk. Edyta Górniak i Mieczysław Szcześniak)
          • Dyskoteka pana Jacka (wyk. Majka Jeżowska)
          • Dziewczyny lubią brąz (wyk. Ryszard Rynkowski)
          • Inny nie będę (wyk. Ryszard Rynkowski)
          • Jaka róża, taki cierń (wyk. Edyta Geppert)
          • Jestem kobietą (wyk. Edyta Górniak)
          • Laleczka z saskiej porcelany (wyk. Magda Fronczewska, Majka Jeżowska)
          • Łatwopalni (wyk. Maryla Rodowicz)
          • Mrok (wyk. Ryszard Rynkowski)
          • Muszelko, ratuj mnie (wyk. Anna Jurksztowicz)
          • Nie budźcie marzeń ze snu (wyk. Ryszard Rynkowski)
          • Pada śnieg (wyk. Edyta Górniak i Krzysztof Antkowiak)
          • Pokolenie (wyk. Kombii)
          • Przemija uroda w nas (wyk. Seweryn Krajewski)
          • Przytul mnie mocno (wyk. Mieczysław Szcześniak)
          • Rozmowa (wyk. Elżbieta Adamiak)
          • Stan pogody (wyk. Anna Jurksztowicz)
          • Śpiewka 1920 (wyk. Natasza Urbańska i Borys Szyc)
          • To nie ja! (wyk. Edyta Górniak)
          • Video-dotyk (wyk. Anna Jurksztowicz)
          • Wypijmy za błędy (wyk. Ryszard Rynkowski)
          • Wznieś serce (wyk. Ryszard Rynkowski)
          • Za młodzi, za starzy (wyk. Ryszard Rynkowski)
          • Za szybą (wyk. Jerzy Filar; Grażyna Łobaszewska)
          • Zło (wyk. Grzegorz Markowski)
          • Zwierzenia Ryśka, czyli Jedzie pociąg (wyk. Ryszard Rynkowski)
          • Życie jest nowelą (wyk. Ryszard Rynkowski)

           

          Filmografia:

          Teksty piosenek:

                                   

          DOROTA GELLNER

          (ur.11.02.1961 w Warszawie)

          Poetka, prozaik, autorka wielu książek dla dzieci,

          słuchowisk, bajek muzycznych i sztuki.

                    Dorota Gellner urodziła się w Warszawie. Napisała ponad sto tekstów piosenek dla najmłodszych, wśród których są takie przeboje jak Zuzia - lalka nieduża, Ogórek wąsaty, A ja rosnę czy, Duszki, duszki. Debiutowała w Świerszczyku, współpracowała z Misiem, Płomyczkiem, Ciuchcią, Pentliczkiem, radiem - autorka licznych słuchowisk radiowych oraz bajek muzycznych. Współpracowała również z telewizją - autorka programów telewizyjnych m.in. Tęczowa bajeczka. Od debiutu (Mysia wyprawa, 1985) opublikowała blisko pięćdziesiąt książeczek dla najmłodszych

          Twórczość:

          • Bajeczki z miasteczka,
          • Bal,
          • Czekoladki dla sąsiadki,
          • Czarodziejski świat,
          • Dzieci w  ogrodzie,
          • Gryzmoł,
          • Góra Ponura i inne wiersze,
          • Historyjki,
          • Krawcowe,
          • Mysia wyprawa,
          • Noc i inne historyjki,
          • Podróże na liściu i chmurze
          • Prosto w słońce,
          • Ptaki,
          • Roztrzepana sprzątaczka,
          • W czepku urodzone,
          • W przepasce tęczy,
          • Wiersze na Boże Narodzenie,
          • Ziewnik.

           

          Nagrody:

          • Za książkę Dorota Gellner Dzieciom otrzymała w 1999 r. Nagrodę literacką                 im. Kornela Makuszyńskiego. Nagroda Literacka im. Kornela Makuszyńskiego – ustanowiona w 1994 roku nagroda dla polskiego autora za książkę literacką dla dzieci młodszych, opublikowaną w roku poprzedzającym konkurs. Jest przyznawana corocznie przez Miejską Bibliotekę Publiczną im. Łukasza Górnickiego w Oświęcimiu. Laureaci otrzymują statuetkę Koziołka Matołka. Nagradzany jest zarówno autor, jak i jego dzieło.
          • 2007 - Srebrny Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis.
          • 2008 - Medal „Serce Dziecku.
          • W 2005 r. otrzymała Order Uśmiechu. Order przyznawany jest dwa razy  do roku – wiosną i jesienią. Historycznie było to pierwszego dnia wiosny  i ostatniego dnia lata.
          • Dorota Gellner w 2009 r. otrzymała II miejsce w Konkursie Literatury Dziecięcej im. Haliny Skrobiszewskiej za książkę Gryzmoł, wydaną przez Wydawnictwo Bajka z ilustracjami Ewy Poklewskiej-Koziełło. Książkę tą w tym samym roku wpisano na Listę Skarbów Muzeum Książki Dziecięcej mieszczącego się w Bibliotece Publicznej m.st. Warszawy.

           

          ANDRZEJ GRABOWSKI

          ANDRZEJ MAREK GABOWSKI

          (ur.1956 w Warszawie)

          Polski autor, scenarzysta filmów i programów telewizyjnych dla dzieci, pisarz.

                Andrzej Grabowski jest absolwentem wydziału pedagogiki Uniwersytetu Warszawskiego. Autor telewizyjnych programów dla dzieci, piosenek, opowiadań oraz ponad 400 piosenek  dla dzieci, takich jak np. Kulfon, co z ciebie wyrośnie?, Witaminki czy Kropelka złotych marzeń. Współzałożyciel (wraz z Ewą Chotomską) dziecięcego zespołu wokalno-tanecznego Fasolki (1983). Andrzej Grabowski był również twórcą, redaktorem naczelnym   i producentem miesięcznika dla dzieci „Ciuchcia” (1994–2000).

          Programy telewizyjne:

           

          Filmy:

           

          Książki:

          • 1988: Zając Poziomka (wraz z Ewą Chotomską)
          • 1996: Kulfon i Monika. Zapraszamy do przygody
          • 2008: Dziwne historyjki
          • 2008: Wielkie przeboje Krzysia, Profesorka i Fasolek
          • 2009: Pirat Jędruś
          • 2010: Kulfon, co z ciebie wyrośnie?! Przeboje Profesora Ciekawskiego
          • 2011: Zenek i mrówki
          • 2011: Afera smoka Nudożera

           

           

          TOVE MARIKA JANSSON

          (ur. 9 sierpnia 1914 w Helsinkach, zm. 27 czerwca 2001 tamże)

          Fińska pisarka szwedzkojęzyczna, malarka, ilustratorka i rysowniczka komiksowa,

          znana najbardziej jako autorka książek o Muminkach.

                Ojciec, Viktor Jansson był rzeźbiarzem, a matka, Signe Hammarsten-Jansson – projektantką. Jej bracia również byli artystami: Per Olov Jansson fotografem, Lars Jansson autorem  i rysownikiem komiksowym. Rysowała dla satyrycznego pisma "Garm".W latach 1930-1933 studiowała malarstwo w Sztokholmie, później w Akademii Sztuki Ateneum w Helsinkach. Studiowała również w Paryżu. Tove Jansson mieszkała w Helsinkach, ale większość czasu spędzała z dala od swojego atelier, na wyspie Klovharu w Zatoce Fińskiej, która stała się tłem dla jej książek. 2 grudnia 1976 w Ambasadzie PRL w Helsinkach odebrała z rąk Kanclerza Cezarego Leżeńskiego przyznany jej w 1975 roku na wniosek dzieci Order Uśmiechu oraz legitymację   z numerem 133.

          Twórczość:

          Publikacja pierwszej powieści Jansson, Małe trolle i duża powódź, napisanej w 1939, miała miejsce w 1945 (wyd. polskie 1995), jednak największą sławę przyniosły jej utwory przedstawiające świat Doliny Muminków. Kometa nad Doliną Muminków ukazała się w 1946, odnosząc znaczący sukces, podobnie jak kolejne powieści z serii. Dolina Muminków w listopadzie, ostatnia z cyklu, została wydana w 1980. Seria o Muminkach zyskała szczególną popularność dzięki unikatowej atmosferze świata w niej przedstawionego, bezpośredniemu i humorystycznemu językowi, bez przesadnego moralizatorstwa, niespotykanemu dotąd w literaturze dziecięcej, a także ilustracjom autorstwa samej Jansson. W latach 1947/48, oraz 1954 - 1959 Jansson stworzyła (czasem współtworzyła  z bratem Larsem) 22 komiksy o przygodach Muminków. Później seria była kontynuowana przez Larsa Janssona, który był samodzielnym autorem kolejnych 52 komiksów. Oprócz cyklu o Muminkach Jansson jest także autorką książek dla dorosłego odbiorcy, twórczynią dzieł plastycznych (obrazów i fresków) i ilustratorką książek, takich jak m.in. Hobbit, czyli tam i z powrotem Tolkiena, czy Alicja w Krainie Czarów Lewisa Carrolla.

          Nagrody:

           

          Seria książek o Muminkach składa się z części:

          • Małe trolle i duża powódź (Smatrollen och den stora översvämningen), Tłumaczenie polskie Teresa Chłapowska, Wydawnictwo "Nasza Księgarnia", Warszawa 1995
          • Kometa nad Doliną Muminków (Kometen kommer), tłumaczenie polskie Teresa Chłapowska, Wydawnictwo "Nasza Księgarnia", Warszawa 1977
          • W Dolinie Muminków (Trollkarlsen hatt), tłumaczenie polskie Irena Szuch-Wyszomirska; Wydawnictwo "Nasza Księgarnia", Warszawa 1964
          • Pamiętniki Tatusia Muminka (Muminpappans memoarer), tłumaczenie polskie Teresa Chłapowska, Wydawnictwo "Nasza Księgarnia", Warszawa 1978
          • Lato Muminków (Farlig midsommar), tłumaczenie polskie Irena Szuch-Wyszomirska, Wydawnictwo "Nasza Księgarnia", Warszawa 1967
          • Zima Muminków (Trollvinter), tłumaczenie polskie Irena Szuch-Wyszomirska, Wydawnictwo "Nasza Księgarnia", Warszawa 1969
          • Opowiadania z Doliny Muminków (Det osynliga barnet), tłumaczenie polskie Irena Szuch-Wyszomirska, Wydawnictwo "Nasza Księgarnia", Warszawa 1968
          • Tatuś Muminka i morze (Pappan och havet), tłumaczenie polskie Teresa Chłapowska, Wydawnictwo "Nasza Księgarnia", Warszawa 1977
          • Dolina Muminków w listopadzie (Sent i november), tłumaczenie polskie Teresa Chłapowska, Wydawnictwo "Nasza Księgarnia", Warszawa 1980
          • Komiksy o Muminkach, ukazywały się w następującej kolejności:
          • Mumintrollet och jordens undergång (rok wydania oryginału: 1947/48) (powszechnie uznawane za część zerową, brak polskiego wydania)
          • Mumintrollet (1954/55), Rabusie (wydane w Polsce w albumie Muminki i Marsjanie, Egmont 2006)
          • Muminfamiljen (1955), Życie rodzinne (Wyspa Muminków, Egmont 2006)
          • Mumin på Rivieran (1955), Muminki na Riwierze (Muminki na Riwierze, Egmont 2006)
          • Den ensliga ön (1955), Wyspa Muminków (Wyspa Muminków, Egmont 2006)
          • Den farliga vintern (1955), Niebezpieczna zima (Nowy dom Muminka, Egmont 2005)
          • Låtsaslek (1956), Zabawa w udawanie (Zabawa w udawanie, Egmont 2006)
          • Mumin bygger ett hus (1956), Nowy dom Muminka (Nowy dom Muminka, Egmont 2006)
          • Mumin börjar ett nytt liv (1956), Nowe życie Muminków (Nowy dom Muminka, Egmont 2005)
          • Mumin blir kär (1956), Zakochany Muminek (Wyspa Muminków, Egmont 2006)
          • Mumindalen blir djungel (1956), Dżungla w Dolinie Muminków (Muminki i morze, Egmont 2005)
          • Mumin och marsmänniskorna (1957), Muminki i Marsjanie (Muminki i Marsjanie, Egmont 2006)
          • Mumin och havet (1957), Muminki i morze (Muminki i morze, Egmont 2005)
          • Föreningsliv i Mumindalen (1957), Związkowcy w Dolinie Muminków (Lampa Muminka, Egmont 2007)
          • Mumintrollet i vilda västern (brak polskiego wydania)
          • Snorkfröken i rokoko (1958), Panna Migotka w dobie rokoko (Lampa Muminka, Egmont 2007)
          • Mumin och medborgarkänslan (brak polskiego wydania)
          • Mumin och kometen (brak polskiego wydania)
          • Mumin och den gyllene svansen (1958), Złoty ogon Muminka (Tatuś Muminka i szpiedzy Egmont 2006)
          • Muminvinter (brak polskiego wydania)
          • Mumin till sjöss (1959), Muminki zostają marynarzami (Muminki na Riwierze, Egmont 2006)
          • Klåttdjurets frieri (1959), Zaloty nieboraka)

           

          Inne książki wydane w Polsce:  

          • 2011 : Książka o Mimbli, Muminku i Małej Mi - Co było potem? 
          • 1960 : Kto pocieszy Maciupka? Vem ska trösta Knyttet
          • 1977 :  Niebezpieczna podróż 
          • 1984 : Kamienne pole 
          • 1994 : Podróż z małym bagażem,
          • 1989 : Resa med latt bagage 
          • 1972 : Lato 
          • 1968 : Córka rzeźbiarza 
          • 1982 : Uczciwa oszustka 

           

           HANNA  JANUSZEWSKA

              (20 04.1905 Warszawa – 18.06.1980 Warszawa)

          Polska prozaiczka, poetka, tłumaczka, autorka sztuk teatralnych i słuchowisk.

          Ukończyła studia na wydziale polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, zadebiutowała tomikiem wierszy zatytułowanym „Poezje”. Podczas II wojny światowej brała udział   w tajnym nauczaniu       i pracowała w konspiracyjnych wydawnictwach. Po zakończeniu działań wojennych zamieszkała w Łodzi, gdzie objęła funkcję redaktora w tamtejszym oddziale Polskiego Radia, w 1948 powróciła do Warszawy. Współpracowała z czasopismami skierowanymi do najmłodszych czytelników „Płomyczek”, „Płomyk” (z którymi była związana już przed 1939), „Miś” i „Świerszczyk”.Jej twórczość obejmowała wiersze, bajki, opowiadania, których kanwą często były opowiadania ludowe, polski folklor, wydarzenia historyczne.

          Odznaczenia i nagrody:

          • Nagroda Prezesa Rady Ministrów (1954)
          • Nagroda miasta Warszawy (1956)
          • Nagroda II stopnia ministra kultury i sztuki (1969)
          • Międzynarodowa nagroda za książkę „Zaczarowany krawiec” (konkurs w Bolonii 1968)
          • I nagroda Premio Europeo za poetycką książkę „Lwy” (1976)
          • Książka „Bajki o czterech wiatrach” jest wpisana na Listę Honorową im. H. Ch. Andersena (1979)
          • Nagroda państwowa I stopnia (1980)
          • Order Uśmiechu (1980)

           

          Twórczość:

          • 1932: Jawor, jawor (baśnie)
          • 1932: Ele-mele dudki
          • 1933: Z góry na Mazury (bajki mazowieckie)
          • Cykl o wędrującej Pyzie:
          • 1935: Jak polska Pyza wędrowała (baśń)
          • 1938: Baśń o wędrującej Pyzie (baśń)
          • 1938: Idzie Pyza borem, lasem (baśń)
          • 1938: Pyza na Starym Mieście (baśń)
          • 1956: Pyza na polskich dróżkach (basń)
          • 1936: Broszka van der Manów 
          • 1939: Siwa gąska, siwa (zbiór wierszy i utworów pisanych prozą rymowaną)
          • 1938: O kocie, co fajkę kurzył, i o innych dziwach (opowieść napisana prozą rymowaną)
          • 1938: 0 chłopcu drewnianym
          • 1939: O polskim Chrobotku
          • 1947: Ni-to, ni-sio (zbiór wierszy)
          • 1950: Złota legenda warszawska (wierszowana opowieść)
          • 1950: To trasa śpiewa (zbiór wierszy)
          • 1950: Zwycięskie kielnie (zbiór wierszy)
          • 1950; O flisaku i przydróżce (baśń)
          • 1952; Nawojka (opowieść sceniczna w czterech aktach z epilogiem)
          • 1954: O smoku wawelskim (poetyckie opracowanie legendy)
          • 1955: Baśnie polskie:
          • O Bartku doktorze
          • Synowie z gwiazdą w skroni
          • O córce kupca i o potworze
          • Żelazne trzewiczki
          • Michałkowicka opowieść
          • Baśń żołnierska
          • 1955: Złota jabłoń (baśnie)
          • 1956: Hafciarka  jesienna (poetycka baśń)
          • 1957: Żart olszowiecki (baśń sceniczna)
          • 1958: Rękopis pani Fabulickiej ( powieść fantastyczna)
          • 1960: Smocza awantura (sztuka dla dzieci)
          • 1961: Trik-trak (opowiadania historyczna z XVIII w.)
          • 1961: Srebrna kózka (zbiór wierszy)
          • 1964: Wilanowska bajka
          • 1966: Flisak i Przydróżka ( zbiór wierszy)
          • 1966: Sześć grubych ryb (książka)
          • 1967: Ambaje (książka)
          • 1967: Zaczarowany krawiec (książka)
          • 1968: Mania Lazurek (książka – na jej podstawie powstał film „Zaczarowane podwórko”)
          • 1968: Kopciuszek (książka)
          • 1969: Przez pawie oczko (książka)
          • 1970: Grajmy (książka)
          • 1971: Proszę wycieczki
          • 1972: Pierścionek pani Izabeli
          • 1973: Bryg „Zuzanna”
          • 1974: Lwy
          • 1975: Bajki polskie
          • 1978: Bajki o czterech wiatrach
          • 1979: Bajki
          • 1979: Złoty koszyczek. Bajka wiosenna
          • 1981: Mój dom – moja ojczyzna
          • 1981: Tut, tut 
          • 1981: Walc panny Ludwiki 
          • Jest też autorką adaptacji scenicznej baśni M. Konopnickiej „O krasnoludkach                    i sierotce Marysi”.

           

          MAJKA JEŻOWSKA

          wł. MARIA JEŻOWSKA

          (25.05.1960 w Nowym Sączu)

          polska piosenkarka, kompozytorka, reżyser.

                Jest absolwentką II Liceum Ogólnokształcącego im. Marii Konopnickiej w Nowym Sączu. Ukończyła Wydział Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Katowicach pod kierunkiem Krystyny Prońko.

          Twórczość:

           

          Twórczość dla dzieci:

          Równolegle ze swoją główną twórczością pop, Maria Jeżowska zajmuje się komponowaniem  i wykonywaniem piosenek skierowanych do dzieci. Jak sama stwierdziła w jednym z wywiadów prasowych inspiracją dla twórczości dla dzieci stała się chęć nagrania piosenki dla swojego syna. Szukając w archiwach zorientowała się, że polska twórczość piosenkarska dla dzieci jest bardzo uboga i niskiej jakości. W 1984 wykorzystała tekst Agnieszki Osieckiej, A ja wolę moją mamę, do którego skomponowała muzykę i nagrała piosenkę pod tym samym tytułem dla III Programu Polskiego Radia. Piosenka ta uzyskała dużą popularność, która skłoniła ją do wydania całej płyty pod tym samym tytułem. Płyta ta jak na ówczesne czasy okazała się dużym sukcesem i została sprzedana w 50 000 egzemplarzy. Na kanwie płyty powstał też musical pod tym samym tytułem, którego libretto napisał Jacek Cygan. Dla odróżnienia swojej twórczości dla dzieci od twórczości pop dla dorosłych zaczęła używać zdrobniałej wersji swojego imienia "Majka". Inne znane przeboje Majki Jeżowskiej  to piosenki Wszystkie dzieci nasze są, Dłonie, a także On nie kochał nas, śpiewana wspólnie z Krystyną Prońko. Od lutego 2008 prowadzi w TV Puls program dla dzieci pt. Singa Dinga.

          Działalność wydawnicza i promotorska:

          W latach 80. współpracowała z Jackiem Cyganem. Wspólnie wypromowali wiele dziecięcych  i młodzieżowych gwiazdek tamtych czasów, m.in.: Kasię Fronczewską i Magdę Fronczewską, Krzysztofa Antkowiaka, Annę Jurksztowicz oraz Papa Dance.Po powrocie na stałe do Polski w 1994, założyła własną firmę fonograficzną JA MAJKA Music, w ramach której wydała kilkanaście swoich płyt z muzyką dla dzieci, zorganizowała kilka tysięcy własnych koncertów oraz różnego rodzaju imprez dla dzieci i rodzin.Należy do grona Kawalerów Orderu Uśmiechu,  a od roku 2003 jest ambasadorem dobrej woli przy UNICEF-ie w 2007 została ambasadorem organizacji Polish American Youth Chicago.

          Dyskografia:

                Jako Maria Jeżowska:

          Jako Majka Jeżowska:

          • 1990 :  The best of Majka (Bravo)
          • 1994 : Kolorowe dzieci (Ja Majka Music)
          • 1995 :  A ja wolę moją mamę (Ja Majka Music)
          • 1995:  Zimowe obrazki (Ja Majka Music)
          • 1996 : Kochaj czworonogi (Ja Majka Music)
          • 1998 : Królestwo zielonej polany (Pomaton EMI)
          • 2000 : Złota Kolekcja. Najpiękniejsza w klasie (Pomaton EMI)
          • 2003 : Marzenia się spełniają (Ja Majka Music)
          • 2007 : Przytulaki (Pomaton)
          • 2009 : Rytm i melodia (EMI Music)
          • 2010 : Czarodzieje uśmiechu (Ja Majka Music)
          • 2011 : Czarodzieje uśmiechu 2 (Ja Majka Music)

           

          LUDWIK JERZY KERN

          (06.05.1920 Łódź -29.10.2010 Kraków)

          Polski poeta, satyryk, dziennikarz, tłumacz literatury pięknej,

          autor tekstów piosenek.

                  Syn Ludwika Kerna i Marii Gertner. Maturę zdał w Liceum Humanistycznym Aleksego Zimowskiego w Łodzi. Debiutował w 1938 jako poeta w Ilustrowanym Kurierze Codziennym.    W okresie II wojny światowej brał udział w kampanii wrześniowej, utrzymywał się z pracy fizycznej. Po upadku powstania warszawskiego przeniósł się do Krakowa. W 1945 powstały jego pierwsze utwory satyryczne, drukowane w "Szpilkach". Od 1947 ponownie w Łodzi, gdzie podjął pracę w Agencji Prasowej "Polpress" (przekształconej później w Polską Agencję Prasową). Współpracował następnie krótko z "Głosem Robotniczym" oraz pismem "Rózgi biją co tydzień", podjął także (nieukończone) studia w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej. W 1948 zamieszkał na stałe  w Krakowie. Od 1948 do 1982 w zespole redakcyjnym tygodnika "Przekrój" (po przejściu na emeryturę. Redagował m.in. dział "Rozmaitości" na ostatniej stronie pisma (w tym rubryki: "O Wacusiu" i "Prosimy nie powtarzać"), publikował wiersze (m.in. cykle: "Gry i zabawy ludu polskiego", "Imiona nadwiślańskie", "Świąteczny bukiet"), reportaże (m.in. z Wielkiej Brytanii, Indonezji i Japonii), przekłady literackie (m.in. pod pseudonimem "H. Olekinaz"), recenzje (pod pseud. "Top"). Z dezaprobatą odnosił się do przeniesienia redakcji do Warszawy   i późniejszych zmian w tygodniku. W 2000 ukazała się jego książka Moje abecadłowo (wydanie drugie w 2003), zawierająca sylwetki przyjaciół i znajomych, związanych głównie z "Przekrojem". Z kolei w 2002 ukazała się książka pt. Pogaduszki (zawierająca rozmowy Kerna o "Przekroju"i środowisku literacko-artystycznym Krakowa. Swoje utwory publikował ponadto m.in. w tygodniku "Świat", Płomyku" i "Płomyczku". Tłumaczył też z języka francuskiego i angielskiego, m.in. książki Roalda Dahla, Uri Orleva, także twórczość Isaaca Bashevisa Singera, czy Ogdena Nasha (drukowane w "Przekroju"). Był autorem słów wielu piosenek (np. W kalendarzu jest taki dzień, Lato, lato, Wojna domowa, Nie bądź taki szybki Bill, Cicha woda), wykonywanych m.in. przez Mieczysława Fogga, Marię Koterbską, Halinę Kunicką, Zbigniewa Kurtycza, wykorzystywanych także w filmach fabularnycH i serialach telewizyjnych (Tajemnica dzikiego szybu, 1956; Szatan  z siódmej klasy, 1960; Wojna domowa, 1965). Był współautorem autorskich programów satyrycznych nadawanych przez Telewizję Polską (m.in. Kernalia, 1965; 3000 sekundz Ludwikiem Jerzym Kernem, 1965; Kuchenny walc, 1967; Karnawał ante portas, 1968;  U fotografa, 1968; Na plaży, 1970; Porachunki małżeńskie, 1974; Kwadrans pod psem. Wiersze i piosenki, 1982; Kernalia, czyli cztery łapy, 1994). Autor popularnych utworów dla dzieci, m.in. Ferdynand Wspaniały czy Proszę słonia, na podstawie których zrealizowano znane dobranocki. Kawaler Orderu Uśmiechu. Pod koniec życia publikował okazjonalnie w miesięczniku "Kraków".     Był członkiem Związku Zawodowego Dziennikarzy RP i Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (1945–1951–1982), Związku Literatów Polskich (1953–1983), Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (od 1989). Zmarł w szpitalu po długiej i ciężkiej chorobie. Pogrzeb Ludwika Jerzego Kerna odbył się 5 listopada 2010 w kościele ss. norbertanek na krakowskim Salwatorze. Pochowany został  w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

          Wyróżnienia i nagrody:

           

          Twórczość:

          • 1953 : Tu są bajki 
          • 1954 : Bajki drugie 
          • 1956 : Wolne wnioski 
          • 1956 : Do widzenia zwierzęta 
          • 1956 : Pierwszy i kilka innych wierszy 
          • 1957 : Menażeria kapitana Ali 
          • 1957 : Wiersze i wierszyki 
          • 1959 : Kapitan Ali i jego pies 
          • 1961 : Powrót Ramony 
          • 1963 : Bajki, bajki, bajki... 
          • 1963 : Ferdynand Wspaniały 
          • 1963 : Spacer z koniem 
          • 1964 : Proszę słonia 
          • 1965 : Zbudź się, Ferdynandzie 
          • 1967 : Zemsta szafy 
          • 1968 : Karampuk 
          • 1969 : Najwyższe wykształcenie 
          • 1969 : Kernalia 
          • 1969 : Cztery łapy 
          • 1971 : Przygoda w plamie 
          • 1972 ; Podglądanie rodaków 
          • 1972 : Mądra poduszka 
          • 1980 : Nasze podwórko 
          • 1982 : Jaśnie Pan Rym 
          • 1980 : Rower z rowerowa 
          • 1990 : Wiersze pod choinkę
          • 1990 : Bukiet z wierszy 
          • 1992 : Portrety kwiatów 
          • 1995 : Żółta lokomotywa 
          • 1996 : Kolekcja 
          • 1997 : Same rodzynki 
          • 1998 : Wiersze dla dzieci 
          • 2000 : Moje abecadłowo 
          • 2002 : Łapy pióra i rymów cała fura 
          • 2003 : Niespodzianka 
          • 2002 : Pogaduszki 
          • 2003 : Imiona nadwiślańskie 
          • 2003 : Ludwik Jerzy Kern 
          • 2003: Wiersze 
          • 2004 : Dyskretne podglądanie rodaków 
          • 2004 : Kot rybołówcza 
          • 2006 : Kapitan dalekomorskiej wanny 
          • 2007 : Konik polny i mrówka 
          • 2008 : Litery cztery (wiersze prawie wszystkie) 
          • 2009 : Nosorożce w dorożce i inne wiersze 

          Publikacje w pracach zbiorowych:

          • Wspomnienie o Lucjanie Wolanowskim [w:] Wokół reportażu podróżniczego. Tom 3. Lucjan Wolanowski (1920-2006). Studia - szkice - materiały (Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2009, seria: "Prace naukowe Uniwersytetu Śląskiego nr 2683",

          Przekłady:

          • Claude Aveline, Historyjki o lwie, o słoniu, o kotku i kilka innych jeszcze w środku  (Nasza Księgarnia 1957, 1968)
          • Claude Aveline, Tik-Tak (Nasza Księgarnia 1967, wydanie pt. Drzewo Tik-Tak: Nasza Księgarnia 1968)
          • Claude Aveline, O lwie, który lubił tylko truskawki (Nasza Księgarnia 1970)
          • Roald Dahl, Jakubek i brzoskwinia olbrzymka (Nasza Księgarnia 1982)

           

           

          BARBARA KOLAGO

          (24.11.1946 w Warszawie)

          muzyk, kompozytor, dziennikarz, sekretarz prasowy Międzynarodowej

          Kapituły Orderu Uśmiechu

                   Jest absolwentką Wydziału Wychowania Muzycznego Akademii Muzycznej w Warszawie. Początkowo ,jeszcze w czasie studiów uczyła rytmiki w przedszkolach i przedmiotów muzycznych w Szkołach Muzycznych 1 stopnia. W 1970 r. Rozpoczęła pracę w Polskim Radiu jako redaktor audycji muzycznych dla dzieci pod kier. prof. Lecha Miklaszewskiego. Pozostając na tym stanowisku ponad 20 lat przyczyniła się do rozwoju i popularyzacji muzyki komponowanej specjalnie dla młodych słuchaczy oraz do większego udziału w audycjach radiowych utalentowanych dzieci i wokalnych wybitnych zespołów dziecięcych. Od wielu lat komponuje piosenki dla dzieci śpiewane w przedszkolach, szkołach, drukowane w podręcznikach szkolnych – głównie do tekstów poetek Doroty Gellner i Anny Bernat. Wśród ok. 400 piosenek należy wymienić: "Popatrzcie na jamniczka", "Czary-mary", "Kwiatki-bratki", "Kołysz nas, ziemio", "Jesteśmy dziećmi Ziemi" oraz "Jesienny kujawiaczek" (piosenka ta wykorzystana została  w filmie Sławomira Fabickiego "Męska sprawa", który otrzymał Grand Prix Nagrodę Główną    w kategorii najlepszy film krótkometrażowy oraz nominację do Oscara w 2002 r. w kategorii najlepszy film krótkometrażowy). Napisała bardzo dużo piosenek charytatywnie na potrzeby zespołów dziecięcych i solistów, m.in. dla Zespołu Dziecięcego Serduszka, nad którym objęła patronat. Od 1989 prowadzi społecznie zespół wokalno-taneczny Chochliki. Dzieci  te występowały w audycjach radiowych i programach telewizyjnych, na koncertach w kraju i zagranicą, popularyzując polskie piosenki dla najmłodszych. Zespół nagrał kasety i płyty   z kolędami, piosenkami ludowymi i rozrywkowymi.

          Płyty zespołu Chochliki:

          • 1997 : Piosenki Zielonej Półnutki"
          • 1989 : Dzieci-dzieciom -kolędy
          • 1989 : Roześmiane piosenki
          • 1995 : Chochliki 95
          • 1991 : Śpiewaj z nami ,Chochlikami
          • 1992:  Tęcza-cza-cza
          • 1998: Wesoły dzień

           

          Barbara Kolago jest również autorką wielu audycji radiowych (m.in. "Abecadło z pięciolinii") i telewizyjnych. W roku 1992 rozpoczęła pracę jako redaktor programów dziecięcych w  TV Polonia, gdzie pracowała do końca 2006 roku. Współtworzyła popularny wśród młodzieży program "Tęczowy Music Box", a dla widowni polonijnej m.in. "Polskie ABC" i "Na polską nutę". W 2007 roku uczyła swoich piosenek do tekstów Anny Bernat na antenie pr.I Polskiego Radia w programie „Radio dzieciom”. W 2008 roku Wydawnictwo Pani Twardowska wydało śpiewnik z płytami CD  zawierający 66 znanych utworów dla dzieci autorstwa Barbary Kolago. Promocja książki miała miejsce 30 listopada 2008 roku w Studiu Koncertowym im. Witolda Lutosławskiego Polskiego Radia  w Warszawie, gdzie w ramach "Poranka Muzycznego" transmitowanego w I pr. Polskiego Radia w koncercie "Kolorowe piosenki" najbardziej popularne utwory Barbary Kolago zaprezentował Chór Alla Polacca działający przy Teatrze Polskim – Operze Narodowej. Jest członkiem Stowarzyszenia Autorów ZAiKS. Wchodzi w skład Międzynarodowej Kapituły Orderu Uśmiechu, gdzie pełni funkcję sekretarza prasowego.

          Nagrody:

          Otrzymała Nagrodę Prezesa Rady Ministrów w 1982 roku za działalność artystyczną dla dzieci i młodzieży, za osiągnięcia w tworzeniu muzyki i wychowaniu muzycznym dzieci w Programach Oświatowych Polskiego Radia. Od 2007 roku jest Kawalerem Orderu Uśmiechu, który otrzymała na wniosek dzieci ze środowisk polonijnych, m.in. z Niemiec, Litwy, Ukrainy, Białorusi      i Polski.               

           

                                          

           MARIA  KOWNACKA

           Maria Ludwika Kownacka

          (11.09.1894 Słup – 27.02.1982 Warszawa)

                  Polska pisarka, tłumaczka z jęz. rosyjskiego, autorka "Dziennika Dziecięcego" redagowanego w czasie powstania warszawskiego, sztuk scenicznych i słuchowisk radiowych dla dzieci.  Współpracowała z czasopismem "Płomyk", na łamach którego debiutowała w 1919 roku. Po ukończeniu gimnazjum w Warszawie podjęła pracę jako nauczycielka Początkowo od 1912r brała udział w tajnym nauczaniu we wsi Dębowa Góra koło Kutna, a następnie (1914-1915)  w majątku Krzywda na Podlasiu prowadziła tajną szkołę dla dzieci, wieczorowe kursy dla dorosłych, a w okresie żniwnym przedszkole. W 1915 podjęła pracę jako księgowa w Zarządzie Miejskim. Ponadto uczyła w szkole przyrody. Po zakończeniu pierwszej wojny światowej założyła     i prowadziła w Krzywdzie przez rok już legalnie pierwszą „szkołę ludową”. W 1919 osiedliła się na stałe w Warszawie i podjęła pracę w bibliotece Ministerstwa Reform Rolnych, początkowo pod kierunkiem M. Dąbrowskiej, późnie St. Stempowskiego, gdzie pracowała tam do 1939r. W tym czasie ukończyła kursy dla nauczycielek rzemiosł oraz bibliotekarskie. Związała się z Robotniczym Towarzystwem Przyjaciół Dzieci. Była  współorganizatorką teatru kukiełkowego „Baj” (1928). , któremu dostarczyła w latach późniejszych wiele utworów scenicznych. Przed  II wojną światową pisarka sprowadziła się do Warszawy na Żoliborz, na ulicę Słowackiego 5/13 m 74, gdzie obecnie znajduje się Izba Pamięci Marii Kownackiej, oddział Muzeum Książki Dziecięcej. W 1939 nabywa plac pod dom letniskowy  w Łomiankach przy ul. Szpitalnej, jednak wybuch wojny     i lata powojenne nie sprzyjały wzniesieniu tu domu. Dopiero w 1958 powstał tu domek letniskowy Plastusiowo, gdzie pisarka oddawała się swoim hobby – tkaniu gobelinów, wytwarzaniu miedzianej biżuterii, wyrobowi domowych przetworów, a także obserwacji ptaków, o których posiadała dużą wiedzę. 

          Nagrody:

          • Nagroda miasta Warszawy (1951)
          • Nagroda prezesa Rady Ministrów (1956 i 1978)
          • Order Uśmiechu (1970)
          • Orle Pióro (1979).

           

          Twórczość:

           

          ASTRID LINDGREN

          (ur. 14.11. 1907 w Vimmerby, zm. 28.01. 2002 w Sztokholmie)

           Szwedzka autorka literatury dziecięcej.

                 Urodzona w rodzinie zamożnego chłopa, Samuela Augusta Ericssona i Hanny z domu Jonsson, dorastała w gospodarstwie Näs na skraju Vimmerby w Smalandii, razem z trójką rodzeństwa           i rodzicami. Była drugim w kolejności dzieckiem. Naukę szkolną rozpoczęła  w wieku  7 lat; gdy miała 13 lat, jedno z jej wypracowań ukazało się w "Gazecie Vimmerby". W wieku 16 lat zdała egzamin końcowy w gimnazjum z celującą oceną ze szwedzkiego. Rok później zaproponowano          jej pracę w "Gazecie Vimmerby"; była korektorką oraz pisała krótkie notki i reportaże. W wieku 18 lat w  zapisała się na kursy stenografii i maszynopisania przy szkole handlowej Bar-Lock; ukończyła je wiosną 1927. Po ukończeniu kursów maszynopisania zatrudniła się na stanowisku prywatnej sekretarki   w dziale radiowym Szwedzkiej Centrali Księgarskiej. Następnie została asystentką redaktora w Królewskim Klubie Automobilowym, gdzie poznała swojego szefa                  i przyszłego męża, Sture Lindgrena. Wiosną 1931 wyszła za mąż za Sture Lindgrena, przestała pracować na etacie, ale w domu nadal redagowała przewodnik dla Królewskiego Klubu Automobilowego. Wiosną 1934 roku przyszła na świat jej córeczka Karin. W końcu lat 30. pracowała jako stenografistka dla docenta kryminologii, Harry'ego Södermana. 1 września 1939 zaczęła pisać swój pierwszy "Dziennik czasu wojny" (ostatecznie zapisała 22 zeszyty). Pod koniec lata 1940 roku podjęła pracę w jednym z oddziałów służby wywiadowczej jako cenzor korespondencji. Wiosną 1944 roku zaczęła spisywać historie o Pippi Pończoszance, postaci wymyślonej przez jej córkę. Debiutowała literacko dosyć późno, w wieku 37 lat, książką "Zwierzenia Britt-Marii". Powieść została bardzo pozytywnie przyjęta i autorka rozpoczęła pisanie kolejnych książek dla dzieci. Lindgren zastąpiła moralizatorstwo dawnych utworów humorem, trafną obserwacją obyczajowo-psychologiczną oraz powiązaniem świata swych książek ze współczesną rzeczywistością lub ludową fantastyką. W sierpniu 1945 wydawnictwo Rabén & Sjögren nagrodziło "Pippi Pończoszankę" I nagrodą w konkursie na książkę dla dzieci w wieku 6-10 lat. W 1946, gdy ukazał się drugi tom przygód Pippi, odezwały się głosy krytyczne, które dały początek gwałtownej dyskusji w prasie nauczycielskiej i codziennej. Powszechnie szanowany profesor John Landqvist nazwał Astrid niekulturalnym beztalenciem, a Pippi dzieckiem o umysłowo chorej fantazji. Cała ta dyskusja nie wywołała u pisarki żywej reakcji. Jesienią 1946 Astrid Lindgren rozpoczęła pracę w wydawnictwie Rabén & Sjögren jako redaktor książek dla dzieci. Pracowała na tym stanowisku 25 lat. Wśród jej dorobku literackiego znajduje się ponad 20 powieści i zbiorów opowiadań dla dzieci, a ponadto sztuki teatralne                 i słuchowiska radiowe. Wiele z jej powieści zostało sfilmowanych. Książki o Pippi stały się największym szwedzkim bestsellerem wszech czasów dla dzieci. Przetłumaczono je na 73 języki,      a łączna suma wydanych egzemplarzy przekroczyła w 2000 liczbę 10 mln.

          Pisarka doczekała się wielu prestiżowych nagród szwedzkich i zagranicznych:

           

          Zmarła 28 stycznia 2002 roku po krótkiej chorobie (infekcja wirusowa). Uroczystości żałobne odbyły się w kościele Storkyrkan, na sztokholmskim Starym Mieście. Wśród żałobników pojawiła się między innymi rodzina królewska, premier Göran Persson i wiele innych ważnych postaci życia społecznego i politycznego.  W kondukcie żałobnym, eskortowanym przez policję konną, szła dziewczynka prowadząc białego ogiera, co należy do jednego   z symboli pogrzebów królewskich. Ceremonia była transmitowana przez szwedzką telewizję. Lindgren pochowana została                    w rodzinnym mieście Vimmerby.

          Twórczość:

          tytuł oryg. Pippi Långstrump 

           

          HANNA  OŻOGOWSKA

          (20.07.1904 Warszawa – 26.04.1995 Warszawa )

                     Ukończyła Instytut Pedagogiki Specjalnej i Wydział Pedagogiczny Wolnej Wszechnicy  Polskiej. Debiutowała w 1932 na łamach tygodnika  „Płomyk" jako autorka literatury dziecięcej.   Do 1951 pracowała w szkolnictwie średnim w Łodzi. Po wojnie była dyrektorką Liceum Pedagogicznego dla Wychowawczyń Przedszkoli w Łodzi. Od 1952   do 1969 była redaktorem naczelnym "Płomyka". W latach 1972–1988 była wiceprezesem Polskiej Sekcji IBBY.

          Nagrody i odznaczenia

           

          Jest autorką wierszy dla dzieci oraz licznych wypisów i czytanek, tłumaczką literatury rosyjskiej, niemieckiej i włoskiej. Autorka w swej prozie w formie wesołej i dowcipnej odtwarza najprostsze przejawy życia szkolnego, ukazuje wzajemne stosunki między dziećmi, rodzicami,           i wychowawcami, kładąc nacisk na poszanowanie własności społecznej, obowiązek utrzymania porządku w szkole i w domu, zagadnienia regulaminu szkolnego, przyjaźni, solidarności między uczniami, na pomysłowość dzieci i pierwsze głębsze uczucia. Dba przy tym o prawdę psychologiczną w kreśleniu sylwetek bohaterów, o atrakcyjność fabularną swych książek oraz     o ich głębszy sens wychowawczy. Z uwagi na  specyficzne właściwości warsztatu literackiego jej książki można by zaliczyć do prozy rozrywkowej o charakterze humorystyczno – satyrycznym.Książki Ożogowskiej doczekały się wielu wznowień i tłumaczone były na 14 języków obcych.

          Twórczość:

                        

          JOANNA PAPUZIŃSKA

          (ur. 3 stycznia 1939 w Warszawie)

          Prozaik, poetka, autorka bajek i wierszy dla dzieci.

                   Ukończyła Wydział Dziennikarski na Uniwersytecie Warszawskim. Debiutowała w 1964 na łamach prasy literackiej. Jest znaną autorką książek i wierszy dla dzieci, z których niektóre cieszą się kultową wręcz popularnością, takich jak "Nasza mama czarodziejka", "Rozkiś" czy "Czarna jama". Wykłada jako profesor na Uniwersytecie Warszawskim, ma w swoim dorobku wiele rozpraw i artykułów z dziedziny krytyki literackiej, czytelnictwa, bibliotekoznawstwa i literatury dziecięcej oraz słuchowisk radiowych. Była inicjatorem powstania i redaktorem naczelnym miesięcznika „Guliwer” (do 2002). Współpracuje z wieloma czasopismami dla dzieci. Członkini Zarządu Polskiej Sekcji IBBY.

          Nagrody:

          • 1989 :  Złoty Krzyż Zasługi
          • 1994 :  Wyróżnienie w edycji Międzynarodowej Nagrody Literackiej im. Janusza Korczaka za Darowane kreski
          • 1994 :  Medal im. Janusza Korczaka
          • 1996 :  Nagroda Ministra Kultury i Sztuki
          • 2002 :  książka Wędrowcy zaliczona do Kanonu Książek dla Dzieci i Młodzieży
          • 2004 : Chwilki dla Emilki – nominacja do nagrody literackiej PS IBBY Książka Roku 2004, wyróżnienie w konkursie Dziecięcy Bestseller Roku 2004, nominacja do nagrody BESTSELLERek 2004
          • 2004 :  Śpiące wierszyki – nominacja do nagrody literackiej PS IBBY Książka Roku 2005
          • 2005 :  Order Uśmiechu
          • 2005 :  Złoty Medal "Gloria Artis"
          • 2005 :  Nagroda Polskiej Sekcji IBBY za całokształt twórczości

           

          Wybrana bibliografia:

          • 1970 : A gdzie ja się, biedniuteńki, podzieję?,
          • 1970 : Agnieszka opowiada bajkę,
          • 2011 : Asiunia,
          • 1987 : Bajka o smoku niewawelskim,
          • 2006: Była sobie wronka,
          • 2004 :Chwilki dla Emilki,
          • 1984 : Czarna jama,
          • 1975 : Czarna łapa. Opowieść kolonijna,
          • 1975 : Czytania domowe,
          • 1994 : Darowane kreski,
          • 2001 : Gawęda o macierzanku,
          • 1984 : Ja,
          • 1982 : Jesienna przygoda,
          • 2004 ; Limeryki i Inne Łódzkie Wierszyki,
          • 1971 : Lisek Maciuś,
          • 2005 :  Mały księżyc i inne wiersze na noc,
          • 1968  : Nasza mama czarodziejka,
          • 1976 : Pims, którego nie ma,
          • 1985 : Placek zgody i pogody,
          • 2004 : Porzucony samochodzik,
          • 2002  : Pod bajdułem i inne wiersze,
          • 1988 : Rokiś. A gdzie ja się, biedniuteńki, podzieję,
          • 1984 : Rokiś i kraina dachów,
          • 1981 : Rokiś wraca,
          • 1998 : Skrzydlatek,
          • 2001 : Stare i nowe wierszyki domowe,
          • 1993 : Szumikraj,
          • 1969 : Ściana zaczarowana,
          • 1969 : Śniegowa przygoda,
          • 2005 : Śpiące wierszyki,
          • 1966 : Tygryski,
          • 1980 : Umiemy czytać (podręcznik),
          • 1980 : Uśmiechnięta planeta,
          • 1982 : Uśmiechnięte słowa,
          • 1983 : Wędrowcy,
          • 1980 : Wędrowne wierszyki,
          • 1978 : Wierszyki domowe,

          Prace naukowe:

          • 1972 : Wychowawcza rola prasy dziecięcej,
          • 1975 : Czytania domowe,                                
          • 1992 : Książki, dzieci, biblioteka. Z zagadnień upowszechniania czytelnictwa i książki dziecięcej,
          • 1975 : Inicjacje literackie. Problemy pierwszych kontaktów dziecka z książką,
          • 1989:  Zatopione królestwo. O polskiej literaturze fantastycznej XX wieku dla dzieci    i młodzieży
          • 1996 : Dziecko w świecie emocji literackich,
          • 2001 : Drukowaną ścieżką,

           

          JANINA  PORAZIŃSKA

          (29.09.1888 Lublin – 3.11.1971 Warszawa)

                  Studiowała na Wydziale Przyrodniczym UJ w Krakowie. Debiutowała w 1903r. na łamach „Wędrowca” jako poetka. Współpracowniczka pism dla dzieci: „Przyjaciela Dzieci”, w latach 1909–1910 „Promyka” i „Promyczka”. W 1917 założyła pismo „Płomyk”. W latach 1927–1939 redaktor czasopism „Płomyczek”, „Słonko” i „Poranek”. W latach 1922–1925 urzędniczka Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. W okresie okupacji działaczka podziemia oświatowego i kulturalnego.

          Nagrody:

           

          Całą swą bogatą twórczość poświęciła dzieciom. Jej dorobek literacki tworzą wiersze, utwory baśniowe, sceniczne, opowiadania i powieści o tematyce współczesnej i historycznej. Ukazując codzienne życie dzieci, ich najbliższe środowisko, świat  przedmiotów i ożywionych zabawek, przyrodę posługiwała się konwencją realistyczną, jak i fantastyczną. Swoją uwagę koncentrowała między innymi na problemach moralnych, na postawach, marzeniach i zabawach małych bohaterów. Dużą rolę w jej twórczości, zwłaszcza poetyckiej i baśniowej odegrał folklor. Pisarka rozmiłowana była w polskim folklorze i w oparciu o niego pisała własne poezje i baśnie. Czerpała z gadek, przypowieści, pieśni, podań. Ludowe opowieści baśniowe, pieśni, podania             i legendy stanowiły dla niej źródło inspiracji literackiej, pozwalały kreować świat bliski dziecku dziecięcej wyobraźni, w którym triumfowało dobro i sprawiedliwość.

          Twórczość:

          • 1921: Pastereczka (zbiór wierszy)
          • 1923: W spalonym dworze. Opowiadanie z 1920
          • 1924: Kichuś majstra Lepigliny (opowieść fantastyczna)
          • 1925: Moja Wólka (zbiór wierszy)
          • 1925: W Wojtusiowej izbie (zbiór wierszy)
          • 1927: Wesele Małgorzatki (sztuka dla dzieci)
          • 1929: Kopciuszek (bajka)
          • 1933: Jaś i Kasia (poetycka bajka oparta na motywach pieśni ludowej)
          • 1933: Wesoła gromada (opowieść obyczajowa)
          • 1937: Legendy
          • 1937: Maciuś Skowronek (opowiadanie obyczajowe)
          • 1938: Baśń o siedmiu krukach
          • 1946: O dwunastu z Zapiecka (zbiór opowiadań obyczajowych i bajek)
          • 1947: Borówka (opowieść obyczajowa)
          • 1947: Pleciugowe nowinki (zbiór wierszy)
          • 1947: Boża ścieżka królowej Kingi (wierszowana legenda oparta na realiach historycznych)
          • 1948: O kurczaku, który miał 5 matek (opowiadanie)
          • 1950: O babulce (bajka)
          • 1952: Smyku smyku na patyku (wiersze)
          • 1952: Za górami... za lasami... (zbiór baśni ludowych)
          • 1952: Bajdurki (zbiór opowiadań)
          • 1953: Koziołeczek (sztuka dla teatru kukiełkowego)
          • 1953: Smyku, smyku na patyku (zbiór wierszy i piosenek zaczerpniętych z tradycji twórczości ludowej)
          • 1955: Za trzydziewiątą rzeką (zbiór baśni ludowych)
          • 1955: Zuchwały strzyżyk (bajki ludowe o zwierzętach
          • 1955: Trzy gadułki (zbiór wierszy)
          • 1955: Psotki i śmieszki (wybór wierszy)
          • 1957: Kto mi dał skrzydła (o Janie Kochanowskim; wspomniana w Wyprawie kapitana Łamigłowy w krainę literatury)
          • 1958: Tajemnicze butki (opowieść fantastyczna)
          • 1959: Pan Twardowski w Czupidłowie (opowieść realistyczno-fantastyczna)
          • 1961: I w sto koni nie dogoni (wspomnienia – gawęda autobiograficzna)
          • 1961: Czarodziejska księga (wybór bajek i baśni)
          • 1962: Starodzieje (książeczka)
          • 1964: Pamiętnik Czarnego Noska (książeczka)
          • 1967: Moja książeczka (książeczka)
          • 1971: Nad wiślaną wodą
          • 1973: Szewczyk Dratewka

          EWA SZELBURG-ZAREMBINA

          (10.04.1899 Bronowice k. Puław – 28.11.1986 Warszawa)

          Najbardziej znana z twórczości dla dzieci i młodzieży. Pierwszy Kanclerz Kapituły Orderu Uśmiechu, funkcję tę pełniła w latach 1968–1976. Urodziła się jako córka Antoniego, ogrodnika dworskiego i Elżbiety z Kałużyńskich, która wykonywała zawód krawcowej. Wkrótce rodzina przeniosła się do Nałęczowa, gdzie Ewa Szelburg uczęszczała do szkoły. W 1916 r. ukończyła gimnazjum Władysława Kunickiego w Lublinie. W 1916 r. założyła III Żeńską Lubelską Drużynę Skautową przy prywatnym gimnazjum Arciszowej w Lublinie.  W tym okresie podjęła również pracę jako nauczycielka. W latach 1918-1922 studiowała filologię polską i pedagogikę na UJ w Krakowie. W latach 1921-1928 pracowała jako nauczycielka w seminariach pedagogicznych. W okresie okupacji była działaczką podziemia oświatowego i redaktorką konspiracyjnego miesięcznika "W świetle dnia".Pochowana w Nałęczowie.

          Odznaczenia i nagrody:

           

          Jej dorobek literacki obejmuje ponad 50 pozycji książkowych. Bogatą i różnorodną spuściznę literacką tworzą wiersze, poematy, opowiadania realistyczne i fantastyczne, powieści oraz zbiory baśni. Debiutowała w 1922r. w czasopiśmie „Moje pisemko” jako autorka utworów dla dzieci i młodzieży. Pisała m. In. o przyjaźni dzieci różnych ras, o życiu dzieci proletariackich, podkreślała wartość pracy, podejmowała różnorodne zagadnienia wychowawcze. Otrzymała wiele nagród,       a wśród nich  w 1969r. - Order Uśmiechu. Twórczość dla dzieci w warstwie realistycznej ściśle jest zespolona z rzeczywistością społeczną, z przemianami zachodzącymi w naszym kraju               w czasach powojennych, z problematyką pracy, codziennym życiem dzieci i zagadnieniami wychowawczymi; w warstwie zaś fantastycznej mocno jest osadzona w świecie wyobraźni dziecięcej, w folklorze – w ludowych baśniach, podaniach i legendach. Różnorodna w sensie tematycznym, zróżnicowana pod względem rodzajowo-gatunkowym, dojrzała artystycznie, dobrze zaspakaja potrzeby psychiczne młodych odbiorców.

          Twórczość:

          • 1922: A było to tak
          • 1922: Przedziwne przygody duszka Dzińdzinnika
          • 1923: Marysina służba (baśń dla dzieci i młodzieży)
          • 1924: Legendy żołnierskie
          • 1925: A...a...a... Kotki dwa
          • 1927: Najszczęśliwsza z sióstr (baśń kolędowa w trzech odsłonach)
          • 1927: Renine wierszyki
          • 1928: Wesołe historie (zbiór bajek dla najmłodszych dzieci)
          • 1928: Najmilsi (opowiadania dla dzieci)
          • 1929: Za siedmioma górami (baśń oparta na motywach ludowych)
          • 1929: Rzemieślniczek-Wędrowniczek (zbiór baśni)
          • 1929: Dziwne przygody Ignasia (baśń)
          • 1929: Majster Klepka (zbiór baśni – w 1948 zmienione na Różowe szybki)
          • 1930: Jasełka
          • 1931: Zuch (powieść dla dzieci)
          • 1932: Boży roczek (zbiór legend i podań)
          • 1932: Ecce homo
          • 1934: Dom wielki jak świat (zbiór opowiadań)
          • 1933: Moje wierszyki
          • 1933: Podróż po mieście (opowieść poetycka)
          • 1933: Nasi braciszkowie (opowieść poetycka)
          • 1935: Dzieci miasta (zbiór wierszy)
          • 1936: Nowe przygody Tomka Modronia (zbiór opowiadań)
          • 1946: Zuch: powieść dla dzieci
          • 1947: Niedziela
          • 1947: Ziarno gorczyczne
          • 1947: Chusta świętej Weroniki
          • 1947: Wesoła praca
          • 1947: Po nitce do kłębka (wiersze dla dzieci najmłodszych)
          • 1947: Każdy Tomek ma swój domek
          • 1948: Młodość
          • 1948: Najdzielniejszy z rycerzy (bajka sceniczna w trzech obrazach)
          • 1948: Polne grusze
          • 1948: Igiełka ze złotym uszkiem (zbiór wierszy)
          • 1949: Był sobie raz (baśnie)
          • 1949; Kije samobije (baśnie dla najmłodszych)
          • 1949: Rycerze Tatr (opowieść dla młodzieży)
          • 1949: Jedzie traktor (opowieść poetycka)
          • 1950: Śladem gołębi – zbiór wierszy i opowieści pisanych prozą wierszowanych
          • 1950: Marcjanna Fornalska
          • 1951: Wierszyki Reni
          • 1951: Dom młodości
          • 1951: Spotkania
          • 1954: Przedziwna historia Don Kichota z Manczy i jego autora
          • 1954: O warszawskiej syrenie (baśnie)
          • 1954: Kije samobije i inne baśnie
          • 1954: Przygoda Misia (opowieść o pluszowym misiu)
          • 1954: W cieniu kolumny
          • 1955: Krzyże z papieru
          • 1955: Na listeczku kalinowym (zbiór wierszy)
          • 1957: Tomek zuch ( nowe opracowanie dwóch przedwojennych powieści „Zuch”  „Zuchy”)    
          • 1958: Chłopiec z perły urodzony (legendy i podania wierszem i prozą)
          • 1958: Dzieci z Wysp Koralowych
          • 1959: Królestwo bajki (zbiór baśni)
          • 1961: Matka i syn
          • 1961: Opowieść o starej karaweli
          • 1961: Samotność
          • 1961: Zakochany w miłości
          • 1963: Marcowy deszcz
          • 1963: …a to było tak (książeczki dla dzieci)
          • 1964: Imię jej Klara
          • 1966: Opowiem wam...
          • 1966: Pożegnanie ogrodu
          • 1966: Idzie niebo ciemną nocą (książeczka)
          • 1970: Pięknie być człowiekiem (wybór utworów dla dzieci)
          • 1971: Przez różową szybkę
          • 1971: I otwarły się drzwi... O bracie Eliaszu medytacje
          • 1974: Bardzo dziwne opowieści
          • 1975: Królestwo bajki
          • 1979: Lech, Czech i Rus
          • Cykl Rzeka kłamstwa

           

          źródło tekstów : www.wikipedia.pl

           

    • Kontakt

      • Przedszkole Miejskie Nr 2 im. Kawalerów Orderu Uśmiechu w Będzinie
      • pm2@przedszkolebedzin.com.pl
      • 032 778 33 60 do 62
      • Przedszkole Miejskie Nr 2 im. Kawalerów Orderu Uśmiechu w Będzinie, ul. Turniejowa 5
        Poland
      • Inspektor Ochrony Danych Osobowych Aleksandra Cnota-Mikołajec. Kontakt: aleksandra@eduodo.pl lub iod@eduodo.pl.

    • Logowanie